W ramach kursu będziemy pracować nad programem imitującym arkusz kalkulacyjny.
Oczekiwania odnośnie programu:
- mogę zmieniać rozmiar tablicy
- mogę aktualizować zawartość tablicy
- mogę wyświetlać zawartość tablicy na ekranie
- chcę komunikować się z programem przy pomocy tekstowego interfejsu użytkownika.
Program dzielimy na 4 pliki:
- main.cpp
- tablica.cpp
- tablica_wysw.cpp
- menu.cpp
- Program powinien zostać umieszczony w repozytorium w serwisie Github.com, aby nabrać wprawy w korzystaniu z gita - proszę przejść przez 3 pierwsze lekcje (co najmniej!) w serwisie Catacoda
- upewniacie się Państwo, że potraficie zbudować program składający się z 4 plików (
g++ plik1.cpp plik2.cpp ...). - uzupełniacie poszczególne funkcje w plikach, ale bez ich zawartości
- zastanawiacie się nad tym jakie WEJSCIA i jakie WYJSCIA powinny posiadać poszczególne funkcje - uzupełniacie argumenty i typy zwracane
- tworzycie plik Makefile, w którym opisujecie sposób budowania postaci binarnej waszego programu, który składa się z 4 obiektów (plików .o)
- uzupełniacie funkcje w pliku menu.cpp, tak aby interfejs użytkownika działał zgodnie z oczekiwaniami
- uzupełniacie funkcje w pliku tablica.cpp.
Program rozbudowujemy o możliwość zapisu danych do pliku, wczytywania z pliku. Sugerowany format pliku:
3 (liczba wierszy)
2 (liczba koliumn)
1,23 (liczby oddzielone przecinikiem)
2,35
32,18
Proszę pamiętać o zachowaniu podstawowej higieny w kodzie źródłowym przesyłanych programów.
Poniżej przykłady, z pozoru błahych, acz opłakanych w skutkach, zaniechań i błędów jakie popełniacie Państwo nagminnie:
-
Brak wcięć:
#include <iostream> using namespace std; int main() { for(int i=0; i<10; i++){ cout << i << endl; } } -
Pętle i instrukcje warunkowe bez klamr:
int main(){ for(int i=0; i<10; i++) cout << i << endl; } -
Brak inicjalizacji zmiennych:
int main() { int rozmiar; int *arr[rozmiar]; } -
Niejawne korzystanie z referencji:
int dodaj(int a, int &b){ b = a+b; return b; } int main(){ int a=2; int b=3; int wynik=0; wynik = dodaj(a,b); // spodziewamy sie wynik = 5 wynik = dodaj(a,b); // spodziewamy sie wynik = 5, a mamy 7. } -
Brak plików nagłówkowych, includowanie plików
.cpp: Pliki.cppnie powinny być włączane przez#include, do tego służą pliki nagłówkowe. W plikach nagłówkowych powinny znaleźć się deklaracje funkcji, wraz z ich doc-blockami (zgodnymi z formatem Doxygen). Definicje funkcji mają pozostać w plikach.cpp.#include "menu.cpp"a powinno być:
#include "menu.h" -
Brak docblocków (zgodnych z formatem Doxygen) w plikach nagłówkowych Pliki nagłówkowe miały być przez Państwa uzupełnione o dokumentację "wejść" i "wyjść" Państwa funkcji:
/** * @param[in,out] arr - tablica dwuwymiarowa * @param[in] x - numer wiersza * @param[in] y - numer kolumny * @param[in] wartosc - wartość * @return - kod błędu lub 0 w przypadku powodzenia */ int ustaw_wartosc(int **arr, int x, int y, int wartosc); -
Brak informacji o wystąpieniu błędów, która powinna być przesyłana między podprogramami
W przypadku gdy jedna z funkcji napotka na problem w działaniu - należy tę informację zwrócić jako kod błędu (a kiedyś - jako wyjątek). Kod ten powinien zostać "obsłużony" w programie wywołującym daną funkcję - czyli w tym przypadku w menu.cpp, które jest doskonałym miejscem aby poinformować użytkownika o występowaniu problemów.
Poniżej przedstawiam jeden ze sposobów implementacji, analogiczny do tego, w jaki sposób funkcjonuje to w środowisku UNIX (kod wyjścia programu):
int ustawWartoscKomorki(int **arr, int iloscWierzy, int iloscKolumn, int wartosc, int wiersz, int kolumna){
if(wiersz > iloscWierszy || kolumna > iloscKolumn){
return ERR_INVALID_SIZE;
}
...
return 0;
}
a w taki sposób można poradzić sobie z taką sytuacją w programie wywołującym podprogram ustawWartoscKomorki():
// ...
int wartosc;
cin >> wartosc;
// ...
int err = ustawWartoscKomorki(arr, 5, 5, wartosc, 10, 12);
if(err){
cout << "Wystapil blad - wskazano niepoprawny adres komorki do zmiany..." << endl;
}
Proszę zdefiniować w programach strukturę Tablica, w której umieścicie Państwo:
- tablicę
- ilość wierszy
- ilość kolumn
Proszę dokonać refactoringu kodu swoich programów tak, aby funkcje, które do tej pory miały następujące prototypy:
int setCellValue(int **arr, int arrHeight, int arrWidth, int cellX, int cellY);
zyskały teraz kształ prostszy, zbliżony do:
int setCellValue(Tablica arr, int cellX, int cellY);
Proszę pamiętać również o aktualizacji docblocków Doxygena.
Proszę przygotować się do odpowiedzi na pytanie - co zyskujemy dzięki zastosowaniu takiej struktury?
Proszę dodatkowo zaimplementować w programie następujące funkcjonalności:
- sumowanie wg kolumn
- sumowanie wg wierszy
- znajdowanie w kolumnach i wierszach wartości:
- najmniejszej
- największej
- średniej
Proszę na bazie programu z zadania 3 wykonać program, w którym struktura zostanie zastąpiona prostą klasą.
Proszę przeanalizować 2 sposoby implementacji:
class Array {
public:
int sizeX;
int sizeY;
int **arr;
int setSize(int X, int Y);
int setValue(int X, int Y, int value);
...
};
i
class Tablica {
public:
int setSize(int X, int Y);
int setValue(int X, int Y, int value);
...
private:
int rozmiarX;
int rozmiarY;
int **arr;
};
jakie są wady i zalety wykorzystania jednego, a jakie drugiego? Który sposób jest poprawny, dlaczego? Proszę przygotować się do odpowiedzi na te pytania.
Proszę do programu wprowadzić dodatkowo klasę, która będzie reprezentować wartość w pojedynczej komórce:
class Cell {
// ?
};
proszę zaprezentować sposób obsługi różnych typów danych (np. int, string) - uwaga, na początek ograniczamy się do 1 typu danych na cały arkusz, ale chcemy mieć możliwość utworzenia arkusza dla liczb i arkusza dla danych tekstowych.
Proszę zaprezentować sposób umieszczenia w 1 arkuszu kolumn różnego typu, np 3 kolumnowy arkusz, w którym będą kolumny: {Liczby, Tekst, Tekst}.