K i g

Cyprian Kamil Norwid - Ballada o trzesacych portkach.txt

@@ -0,0 +1,81 @@
+BALLADA O TRZĘSĄCYCH SIĘ 
+
+PORTKACH
+
+Posłuchajcie, o dziatki,
+bardzo ślicznej balladki:
+
+Był sobie pewien pan,
+na twarzy kwaśny i wklęsły,
+miał portek z piętnaście par
+(a może szesnaście)
+i wszystkie mu się trzęsły;
+
+włoży szare: jak w febrze;
+włoży granatowe: też;
+od ślubu: jeszcze lepsze!
+marengo: wzdłuż i wszerz.
+
+Krótko mówiąc, w którekolwiek portki
+kończyny dolne wtykał,
+to trzęsły mu się one
+jak nie przymierzając osika.
+
+W ten sposób, przez trzęsienie,
+pan żywot miał bardzo lichy,
+bo wszędzie, gdzie wszedł, zdziwienie,
+a potem śmichy i chichy.
+
+W końcu babcia czy ciocia,
+już nie pamiętam kto,
+powiedziała do tego pana:
+„Chłopcze, ty uschniesz, bo
+
+nad portek sprawą przedziwną
+wylałeś trzy morza łez,
+a znowu nie jest tak zimno,
+więc spróbuj chodzić bez.
+
+Toć są materiały urocze.
+Toć są, kochanie. Toć.
+Ty kup sobie jakiś szlafroczek
+i w tym szlafroczku chodź;
+
+lub od razu na zadek
+kup sobie spódnic troszkę,
+a na wszelki wypadek
+parasolkę. I broszkę;
+
+też innych rzeczy mnóstwo,
+kociackie ochędóstwo,
+
+rzęsy z drutu, najlony —
+i już będziesz urządzony,
+a wąsy sobie wyskub.
+I tak wyglądasz jak biskup”.
+
+Kupił pan sobie szlafroczek,
+chodził w szlafroczku roczek,
+ale tylko w ciemności,
+bo i szlafrok trząsł mu się cości;
+
+a portki schowane w kredensie
+też się nie zrzekły tych trzęsień;
+
+trzęsło się całe mieszkanko,
+kanapy i futryny,
+bo to był dom melancho
+i bardzo cyko ryjny.
+
+Tutaj się kończy ballada
+o portkach się trzęsących,
+z ballady morał gada,
+morał następujący:
+
+GDY WIEJE WIATR HISTORII,
+LUDZIOM JAK PIĘKNYM PTAKOM
+ROSNĄ SKRZYDŁA, NATOMIAST
+TRZĘSĄ SIĘ PORTKI PĘTAKOM.
+
+1953
+POCZĄTEK

Konstanty Idelfons Galczynski - Ballada o trzesacych portkach.txt

@@ -0,0 +1,81 @@
+BALLADA O TRZĘSĄCYCH SIĘ 
+
+PORTKACH
+
+Posłuchajcie, o dziatki,
+bardzo ślicznej balladki:
+
+Był sobie pewien pan,
+na twarzy kwaśny i wklęsły,
+miał portek z piętnaście par
+(a może szesnaście)
+i wszystkie mu się trzęsły;
+
+włoży szare: jak w febrze;
+włoży granatowe: też;
+od ślubu: jeszcze lepsze!
+marengo: wzdłuż i wszerz.
+
+Krótko mówiąc, w którekolwiek portki
+kończyny dolne wtykał,
+to trzęsły mu się one
+jak nie przymierzając osika.
+
+W ten sposób, przez trzęsienie,
+pan żywot miał bardzo lichy,
+bo wszędzie, gdzie wszedł, zdziwienie,
+a potem śmichy i chichy.
+
+W końcu babcia czy ciocia,
+już nie pamiętam kto,
+powiedziała do tego pana:
+„Chłopcze, ty uschniesz, bo
+
+nad portek sprawą przedziwną
+wylałeś trzy morza łez,
+a znowu nie jest tak zimno,
+więc spróbuj chodzić bez.
+
+Toć są materiały urocze.
+Toć są, kochanie. Toć.
+Ty kup sobie jakiś szlafroczek
+i w tym szlafroczku chodź;
+
+lub od razu na zadek
+kup sobie spódnic troszkę,
+a na wszelki wypadek
+parasolkę. I broszkę;
+
+też innych rzeczy mnóstwo,
+kociackie ochędóstwo,
+
+rzęsy z drutu, najlony —
+i już będziesz urządzony,
+a wąsy sobie wyskub.
+I tak wyglądasz jak biskup”.
+
+Kupił pan sobie szlafroczek,
+chodził w szlafroczku roczek,
+ale tylko w ciemności,
+bo i szlafrok trząsł mu się cości;
+
+a portki schowane w kredensie
+też się nie zrzekły tych trzęsień;
+
+trzęsło się całe mieszkanko,
+kanapy i futryny,
+bo to był dom melancho
+i bardzo cyko ryjny.
+
+Tutaj się kończy ballada
+o portkach się trzęsących,
+z ballady morał gada,
+morał następujący:
+
+GDY WIEJE WIATR HISTORII,
+LUDZIOM JAK PIĘKNYM PTAKOM
+ROSNĄ SKRZYDŁA, NATOMIAST
+TRZĘSĄ SIĘ PORTKI PĘTAKOM.
+
+1953
+POCZĄTEK