1. Od 1.11.2014 r. i z zastrzeżeniem postanowień określonych w Protokole w sprawie postanowień przejściowych, w przypadku gdy w zastosowaniu traktatów nie wszyscy członkowie Rady biorą udział w głosowaniu, większość kwalifikowaną określa się (z wyjątkiem sytuacji opisanych w Traktacie o funkcjonowaniu UE) w następujący sposób: większość kwalifikowaną stanowi co najmniej 55% członków Rady reprezentujących uczestniczące Państwa Członkowskie, których łączna liczba ludności stanowi co najmniej 65% ludności tych Państw. Mniejszość blokująca obejmuje co najmniej minimalną liczbę członków Rady reprezentujących ponad:

a) 23% ludności uczestniczących Państw Członkowskich, w przeciwnym razie uznaje się, że większość kwalifikowana została osiągnięta,
b) 35% ludności uczestniczących Państw Członkowskich, w przeciwnym razie uznaje się, że większość kwalifikowana została osiągnięta,
c) 35% ludności uczestniczących Państw Członkowskich, plus jeden członek, w przeciwnym razie uznaje się, że większość kwalifikowana została osiągnięta.

2. Od 1.11.2014 r. i z zastrzeżeniem postanowień określonych w Protokole w sprawie postanowień przejściowych, jeżeli Rada nie stanowi na wniosek Komisji lub wysokiego przedstawiciela UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, większość kwalifikowaną stanowi co najmniej 72% członków Rady reprezentujących uczestniczące Państwa Członkowskie, których łączna liczba ludności stanowi co najmniej:

a) 60% ludności tych państw,
b) 62% ludności tych państw,
c) 65% ludności tych państw.

3. W przypadku głosowania członek Rady:

a) nie może otrzymać pełnomocnictwa od żadnego z pozostałych członków,
b) może otrzymać pełnomocnictwo tylko od jednego z pozostałych członków,
c) może otrzymać pełnomocnictwo nie więcej niż od 2 z pozostałych członków.

4. Radę wspomaga Sekretariat Generalny, działający pod kierunkiem sekretarza generalnego mianowanego przez Radę. Rada decyduje o organizacji Sekretariatu:

a) zwykłą większością,
b) kwalifikowaną większością głosów,
c) większością 2/3 oddanych głosów.

5. Członkowie Komisji są wybierani na podstawie systemu rotacji ustanowionego jednomyślnie przez Radę Europejską, przy czym Państwa Członkowskie są traktowane na zasadzie ścisłej równości przy ustalaniu kolejności i długości mandatu ich obywateli w Komisji. W związku z tym różnica między całkowitą liczbą kadencji pełnionych przez obywateli danych dwóch Państw Członkowskich nie może nigdy przewyższać:

a) 1 kadencji,
b) 2 kadencji,
c) 3 kadencji.

6. Członkowie Komisji powstrzymują się od wszelkich czynności niezgodnych z charakterem ich funkcji. Państwa Członkowskie szanują ich niezależność i nie dążą do wywierania na nich wpływu przy wykonywaniu przez nich zadań. Członkowie Komisji podczas pełnienia swych funkcji:

a) nie mogą wykonywać żadnej innej zarobkowej lub niezarobkowej działalności zawodowej,
b) mogą wykonywać inną działalność zawodową - zarówno zarobkową, jak i niezarobkową,
c) mogą wykonywać inną działalność zawodową, nie może to jednak być działalność zarobkowa.

7. Jeśli członek Komisji nie spełnia już warunków koniecznych do wykonywania swych funkcji lub dopuścił się poważnego uchybienia może go zdymisjonować:

a) Trybunał Sprawiedliwości, na wniosek Rady stanowiącej zwykłą większością lub Komisji,
b) Rada Europejska stanowiąca większością kwalifikowaną, na wniosek Komisji,
c) Rada stanowiąca większością kwalifikowaną, na wniosek Trybunału Sprawiedliwości.

8. Trybunał Sprawiedliwości obraduje w:

a) składach, w przypadkach zaś przewidzianych w Statucie Trybunał Sprawiedliwości może obradować również w pełnym składzie Trybunału,
b) wyłącznie w składzie wielkiej izby. W przypadkach przewidzianych w Statucie Trybunał Sprawiedliwości może obradować również w pełnym składzie Trybunału,
c) izbach lub w składzie wielkiej izby, w przypadkach zaś przewidzianych w Statucie Trybunał Sprawiedliwości może obradować również w pełnym składzie Trybunału.

9. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, mogą utworzyć przy Sądzie sądy wyspecjalizowane, do rozpoznawania w I instancji niektórych kategorii skarg wniesionych w konkretnych dziedzinach. Od orzeczeń wydanych przez sądy wyspecjalizowane:

a) nie przysługuje prawo odwołania się do Sądu,
b) przysługuje prawo odwołania się do Sądu, ograniczone do kwestii prawnych,
c) przysługuje prawo odwołania się do Sądu, ograniczone do kwestii prawnych lub - jeżeli jest to przewidziane w rozporządzeniu ustanawiającym sąd wyspecjalizowany - obejmujące również kwestie faktyczne.

10. Członkowie sądów wyspecjalizowanych są wybierani spośród osób o niekwestionowanej niezależności i mogących zajmować stanowiska sądowe. Są oni ustanowieni przez:

a) Prezesa Trybunału Sprawiedliwości,
b) Radę,
c) Radę.

11. Każde Państwo Członkowskie może wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości UE, jeśli uznaje, że inne Państwo Członkowskie uchybiło jednemu z zobowiązań, które na nim ciążą na mocy traktatów. Zanim Państwo Członkowskie wniesie przeciwko innemu Państwu Członkowskiemu skargę opartą na zarzucanym naruszeniu zobowiązania, które na nim ciąży na podstawie traktatów, powinno wnieść sprawę do Komisji. Komisja wydaje uzasadnioną opinię, po umożliwieniu zainteresowanym państwom przedstawienia, na zasadzie spornej, uwag pisemnych i ustnych. Brak opinii nie stanowi przeszkody we wniesieniu sprawy do Trybunału, jeśli Komisja nie wyda opinii w terminie:

a) 1 miesiąca od wniesienia sprawy,
b) 2 miesięcy od wniesienia sprawy,
c) 3 miesięcy od wniesienia sprawy.

12. Kompetencja Trybunału Sprawiedliwości w zakresie kontroli legalności aktów uchwalonych wspólnie przez Parlament Europejski i Radę, aktów Rady, Komisji i Europejskiego Banku Centralnego, nie obejmuje:

a) zaleceń i opinii,
b) rozporządzeń i dyrektyw uchwalanych przez Parlament Europejski wspólnie z Radą,
c) decyzji wydawanych przez Komisję lub Radę.

13. Trybunał Sprawiedliwości UE kontroluje legalność aktów prawodawczych, aktów Rady, Komisji i Europejskiego Banku Centralnego, innych niż zalecenia i opinie, oraz aktów Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej zmierzających do wywarcia skutków prawnych wobec podmiotów trzecich. Kontroluje również legalność aktów organów lub jednostek organizacyjnych UE, które zmierzają do wywarcia skutków prawnych wobec osób trzecich. W tym celu Trybunał jest właściwy do orzekania w zakresie skarg wniesionych przez Państwo Członkowskie, Parlament Europejski, Radę lub Komisję, podnoszących zarzut braku kompetencji, naruszenia istotnych wymogów proceduralnych, naruszenia traktatów lub jakiejkolwiek reguły prawnej związanej z ich stosowaniem lub nadużycia władzy. Skargi takie wnosi się w terminie:

a) 2 miesięcy, stosownie do przypadku, od daty publikacji aktu lub jego notyfikowania skarżącemu lub, w razie ich braku, od daty powzięcia przez niego wiadomości o tym akcie,
b) 3 miesięcy, stosownie do przypadku, od daty publikacji aktu lub jego notyfikowania skarżącemu lub, w razie ich braku, od daty powzięcia przez niego wiadomości o tym akcie,
c) 6 miesięcy, stosownie do przypadku, od daty publikacji aktu lub jego notyfikowania skarżącemu lub, w razie ich braku, od daty powzięcia przez niego wiadomości o tym akcie.

14. Trybunał Sprawiedliwości UE jest właściwy do orzekania w trybie prejudycjalnym: o wykładni traktatów, a także o ważności i wykładni aktów przyjętych przez instytucje, organy lub jednostki organizacyjne UE. W przypadku gdy pytanie z tym związane jest podniesione przed sądem jednego z Państw Członkowskich, sąd ten może, jeśli uzna, że decyzja w tej kwestii jest niezbędna do wydania wyroku, zwrócić się do Trybunału z wnioskiem o rozpatrzenie tego pytania. W przypadku gdy takie pytanie jest podniesione w sprawie zawisłej przed sądem krajowym, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, sąd ten jest zobowiązany wnieść sprawę do Trybunału. Jeżeli takie pytanie jest podniesione w sprawie zawisłej przed sądem krajowym dotyczącej osoby pozbawionej wolności, Trybunał stanowi w terminie:

a) jak najkrótszym,
b) 30 dni,
c) 14 dni.

15. Zadaniem rzecznika generalnego jest publiczne przedstawianie, przy zachowaniu całkowitej bezstronności i niezależności, uzasadnionych wniosków w sprawach, które zgodnie ze Statutem Trybunału Sprawiedliwości UE wymagają jego zaangażowania. Trybunał Sprawiedliwości jest wspomagany co do zasady przez:

a) 6 rzeczników generalnych,
b) 8 rzeczników generalnych,
c) 12 rzeczników generalnych.

16. Sędziowie i rzecznicy generalni Trybunału Sprawiedliwości są wybierani spośród osób o niekwestionowanej niezależności i mających kwalifikacje wymagane w ich państwach do zajmowania najwyższych stanowisk sądowych lub są prawnikami o uznanej kompetencji. Są oni mianowani za wspólnym porozumieniem przez rządy Państw Członkowskich na okres:

a) 4 lat,
b) 5 lat,
c) 6 lat.

17. Częściowe odnowienie składu sędziowskiego i składu rzeczników generalnych, na warunkach określonych w Statucie Trybunału Sprawiedliwości UE, następuje co:

a) rok,
b) 2 lata,
c) 3 lata.

18. Sędziowie wybierają spośród siebie na okres trzech lat prezesa Trybunału Sprawiedliwości. Jego mandat jest:

a) nieodnawialny,
b) odnawialny,
c) odnawialny, ale tylko raz.

19. Ustępujący sędziowie Trybunału Sprawiedliwości i rzecznicy generalni:

a) nie mogą być wybrani ponownie,
b) mogą być wybrani ponownie,
c) mogą być wybrani ponownie, ale tylko raz.

20. Trybunał Sprawiedliwości ustanawia swój regulamin proceduralny. Wymaga on zatwierdzenia przez:

a) Komisję,
b) Parlament Europejski,
c) Radę.

21. Liczbę sędziów Sądu określa Statut Trybunału Sprawiedliwości UE. Statut może przewidywać, że Sąd wspierany będzie przez rzeczników generalnych. Członkowie Sądu są wybierani spośród osób o niekwestionowanej niezależności i mogących zajmować wysokie stanowiska sądowe. Są oni mianowani za wspólnym porozumieniem przez rządy Państw Członkowskich na okres:

a) 2 lat,
b) 3 lat,
c) 6 lat.

22. Ustanawia się komitet, którego zadaniem jest opiniowanie kandydatów do wykonywania funkcji sędziego i rzecznika generalnego w Trybunale Sprawiedliwości i Sądzie przed ich mianowaniem przez rządy Państw Członkowskich UE. Komitet składa się z 7 osobistości wybranych spośród byłych członków Trybunału Sprawiedliwości i Sądu, członków krajowych sądów najwyższych i prawników o uznanej kompetencji, przy czym jedną z kandydatur proponuje Parlament Europejski. Rada przyjmuje decyzję ustanawiającą reguły funkcjonowania komitetu oraz decyzję mianującą jego członków. Rada stanowi w tym wypadku na wniosek:

a) Prezesa Trybunału Sprawiedliwości,
b) Komisji,
c) Rady Europejskiej.

23. Zgodnie z Traktatem o UE wszelkie kompetencje nieprzyznane UE w traktatach należą do:

a) Rady,
b) Komisji,
c) Państw Członkowskich.

24. Granice kompetencji UE wyznacza zasada:

a) przyznania. Wykonywanie tych kompetencji podlega zasadom pomocniczości i proporcjonalności,
b) pomocniczości. Wykonywanie tych kompetencji podlega zasadom proporcjonalności i przyznania,
c) proporcjonalności. Wykonywanie tych kompetencji podlega zasadom pomocniczości i przyznania.

25. Zgodnie z zasadą przyznania:

a) w dziedzinach, które nie należą do jej wyłącznej kompetencji, UE podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele zamierzonego działania nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie, zarówno na poziomie centralnym, jak i regionalnym oraz lokalnym, i jeśli ze względu na rozmiar lub skutki proponowanego działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie UE,
b) zakres i forma działania UE nie wykraczają poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów traktatów,
c) Unia Europejska działa wyłącznie w granicach kompetencji przyznanych jej przez Państwa Członkowskie w traktatach do osiągnięcia określonych w nich celów. Wszelkie kompetencje nieprzyznane UE w traktatach należą do Państw Członkowskich.

26. Zgodnie z zasadą pomocniczości:

a) w dziedzinach, które nie należą do jej wyłącznej kompetencji, UE podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele zamierzonego działania nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie, zarówno na poziomie centralnym, jak i regionalnym oraz lokalnym, i jeśli ze względu na rozmiar lub skutki proponowanego działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie UE,
b) zakres i forma działania UE nie wykraczają poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów traktatów,
c) Unia działa wyłącznie w granicach kompetencji przyznanych jej przez Państwa Członkowskie w traktatach do osiągnięcia określonych w nich celów. Wszelkie kompetencje nieprzyznane UE w traktatach należą do Państw Członkowskich.

27. Prawa podstawowe, zagwarantowane w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz wynikające z tradycji konstytucyjnych wspólnych Państwom Członkowskim:

a) nie stanowią prawa UE,
b) mogą stanowić część prawa UE jako zasady ogólne prawa, ale tylko w niektórych przypadkach opisanych enumeratywnie w Traktacie o UE,
c) stanowią część prawa UE jako zasady ogólne prawa.

28. Parlament Europejski odbywa sesję roczną. Zbiera się on z mocy prawa w:

a) 3. wtorek stycznia,
b) 2. wtorek marca,
c) 2. wtorek kwietnia.

29. Parlament Europejski może zebrać się na miesięcznej sesji nadzwyczajnej na żądanie:

a) 1/3 wchodzących w jego skład członków lub na żądanie Rady bądź Komisji,
b) połowy wchodzących w jego skład członków lub na żądanie Rady,
c) większości wchodzących w jego skład członków lub na żądanie Rady bądź Komisji.

30. Z zastrzeżeniem odmiennych postanowień tego Traktatu oraz Traktatu o Unii Europejskiej, Parlament Europejski stanowi:

a) większością oddanych głosów, a regulamin wewnętrzny Parlamentu Europejskiego określa kworum,
b) większością oddanych głosów, a kworum nie jest wymagane,
c) większością 3/4 głosów.

31. Jeżeli do Parlamentu Europejskiego wpłynie wniosek o wotum nieufności dla Komisji ze względu na jej działalność, może on głosować w sprawie tego wniosku najwcześniej:

a) 30 dni po jego złożeniu w głosowaniu jawnym lub niejawnym,
b) 30 dni po jego złożeniu i wyłącznie w głosowaniu jawnym,
c) 3 dni po jego złożeniu i wyłącznie w głosowaniu jawnym.

32. Członkowie Komisji kolegialnie rezygnują ze swoich funkcji, a wysoki przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa rezygnuje z pełnienia funkcji w ramach Komisji, jeżeli wniosek o wotum nieufności dla Komisji ze względu na jej działalność zostanie przyjęty większością:

a) 2/3 oddanych głosów,
b) 3/4 oddanych głosów,
c) 3/5 oddanych głosów.

33. W przypadku głosowania członek Rady Europejskiej:

a) nie może otrzymać pełnomocnictwa od żadnego z pozostałych członków,
b) może otrzymać pełnomocnictwo od nie więcej niż 3 spośród pozostałych członków,
c) może otrzymać pełnomocnictwo tylko od jednego z pozostałych członków.

34. Wstrzymanie się od głosu przez członków Rady Europejskiej:

a) nie stanowi przeszkody w przyjęciu uchwały Rady Europejskiej wymagającej jednomyślności. Dotyczy to zarówno członków obecnych, jak i reprezentowanych,
b) nie stanowi przeszkody w przyjęciu uchwały Rady Europejskiej wymagającej jednomyślności. Dotyczy to jednak tylko członków obecnych, a nie reprezentowanych,
c) stanowi przeszkodę w przyjęciu uchwały Rady Europejskiej wymagającej jednomyślności. Dotyczy to zarówno członków obecnych, jak i reprezentowanych.

35. W kwestiach proceduralnych oraz w sprawie przyjęcia swojego regulaminu wewnętrznego Rada Europejska stanowi:

a) zwykłą większością,
b) większością bezwzględną,
c) większością 2/3 głosów oddanych.

36. Jeżeli przyjęcie uchwały wymaga zwykłej większości, Rada stanowi większością członków wchodzących w jej skład. Na zasadzie odstępstwa od art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej, od 1 listopada 2014 r. i z zastrzeżeniem postanowień określonych w Protokole w sprawie postanowień przejściowych, jeżeli Rada nie stanowi na wniosek Komisji lub wysokiego przedstawiciela UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, większość kwalifikowana stanowi co najmniej 72% członków Rady reprezentujących Państwa Członkowskie, których łączna liczba ludności stanowi co najmniej:

a) 62% ludności UE,
b) 65% ludności UE,
c) 75% ludności UE.

37. W celu wykonania kompetencji UE instytucje przyjmują rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia i opinie. Dyrektywa:

a) ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowana we wszystkich Państwach Członkowskich UE,
b) wiąże każde Państwo Członkowskie UE, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków,
c) wiąże w całości, wskazując adresatów i wiążąc tylko tych adresatów.

38. W celu wykonania kompetencji UE instytucje przyjmują rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia i opinie. Decyzja:

a) wiąże w całości, wskazując adresatów i wiążąc tylko tych adresatów,
b) wiąże każde Państwo Członkowskie UE, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków,
c) ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowana we wszystkich Państwach Członkowskich UE.

39. W celu wykonania kompetencji UE instytucje przyjmują rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia i opinie. Zalecenia i opinie:

a) nie mają mocy wiążącej,
b) mogą, ale nie muszą, mieć moc wiążącą,
c) mają moc wiążącą.

40. Akt ustawodawczy może przekazywać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów o charakterze nieustawodawczym o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają niektóre, inne niż istotne, elementy aktu ustawodawczego. Akty ustawodawcze wyraźnie określają:

a) wyłącznie cele i treść przekazanych uprawnień,
b) cele, treść, zakres oraz czas obowiązywania przekazanych uprawnień, przekazanie uprawnień może również dotyczyć istotnych elementów danej dziedziny,
c) cele, treść, zakres oraz czas obowiązywania przekazanych uprawnień, przekazanie uprawnień nie może dotyczyć istotnych elementów danej dziedziny, ponieważ są one zastrzeżone dla aktu ustawodawczego.

41. Akty ustawodawcze przyjęte zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą są podpisywane przez:

a) przewodniczącego Parlamentu Europejskiego i wszystkich członków Komisji oraz Rady Europejskiej,
b) przewodniczącego Parlamentu Europejskiego i wszystkich członków Komisji,
c) przewodniczącego Parlamentu Europejskiego i przewodniczącego Rady.

42. Rozporządzenia, dyrektywy, które są skierowane do wszystkich Państw Członkowskich, jak również decyzje, które nie wskazują adresata, są publikowane w Dzienniku Urzędowym UE. Wchodzą one w życie z dniem w nich określonym lub w przypadku jego braku:

a) 10. dnia po ich publikacji,
b) 20. dnia po ich publikacji,
c) 30. dnia po ich publikacji.

43. Parlament Europejski, Rada i Komisja są wspomagane przez Komitet Ekonomiczno-Społeczny i Komitet Regionów, które pełnią funkcje doradcze. Liczba członków Komitetu Ekonomiczno-Społecznego nie przekracza:

a) 150,
b) 250,
c) 350.

44. Decyzję określającą skład Komitetu przyjmuje:

a) Parlament Europejski, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji,
b) Parlament Europejski, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Rady,
c) Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji.

45. Członkowie Komitetu Ekonomiczno-Społecznego są mianowani na okres:

a) 2 lat,
b) 3 lat,
c) 5 lat.

46. W przypadku gdy jedno lub więcej Państw Członkowskich znajdzie się w nadzwyczajnej sytuacji charakteryzującej się nagłym napływem obywateli państw trzecich, Rada, na wniosek Komisji, może przyjąć środki tymczasowe na korzyść zainteresowanego państwa lub Państw Członkowskich. Rada stanowi po konsultacji z:

a) Komitetem Ekonomiczno-Społecznym,
b) Parlamentem Europejskim,
c) Komisją.

47. Środki dotyczące prawa rodzinnego mające skutki transgraniczne są ustanawiane przez Radę, stanowiącą zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą. Rada stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim. Rada, na wniosek Komisji, może przyjąć decyzję określającą te aspekty prawa rodzinnego mające skutki transgraniczne, które mogą być przedmiotem aktów przyjmowanych w drodze zwykłej procedury prawodawczej. Rada stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim. Wniosek jest przekazywany parlamentom narodowym. Decyzja nie zostaje przyjęta w przypadku, gdy parlament narodowy notyfikuje swój sprzeciw w terminie:

a) miesiąca od takiego przekazania,
b) 3 miesięcy od takiego przekazania,
c) 6 miesięcy od takiego przekazania.

48. W zakresie niezbędnym dla ułatwienia wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych, jak również współpracy policyjnej i wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych o wymiarze transgranicznym, mogą zostać ustanowione normy minimalne przez:

a) Parlament Europejski i Radę, w drodze dyrektywy, zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, jeżeli żaden z członków Rady nie uznał, że projekt dyrektywy mógłby naruszać podstawowe aspekty jego systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i nie zażądał przedłożenia tej kwestii Radzie Europejskiej,
b) Radę Europejską, w drodze rozporządzeń, zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
c) Komisję Europejską, w drodze dyrektyw, zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą.

49. W zakresie niezbędnym dla ułatwienia wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych, jak również współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych o wymiarze transgranicznym, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze dyrektywy zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, mogą ustanawiać normy minimalne. Jeżeli członek Rady uzna, że projekt takiej dyrektywy mógłby naruszać podstawowe aspekty jego systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, może zażądać przedłożenia tej kwestii Radzie Europejskiej. W takim przypadku zwykła procedura prawodawcza zostaje zawieszona. Po przeprowadzeniu dyskusji i w przypadku konsensusu Rada Europejska odsyła projekt do Rady, co oznacza zakończenie zawieszenia zwykłej procedury prawodawczej. Rada Europejska odsyła projekt do Rady w terminie:

a) miesiąca od takiego zawieszenia,
b) 3 miesięcy od takiego zawieszenia,
c) 4 miesięcy od takiego zawieszenia.

50. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, mogą ustanowić środki w celu promowania i wspierania działania Państw Członkowskich UE w dziedzinie zapobiegania przestępczości:

a) z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich,
b) w celu harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich,
c) w celu harmonizacji przepisów ustawowych Państw Członkowskich, nie dotyczy to jednak przepisów wykonawczych.

51. Zadaniem Eurojust jest wspieranie oraz wzmacnianie koordynacji i współpracy między krajowymi organami śledczymi i organami ścigania w odniesieniu do poważnej przestępczości, która dotyczy dwóch lub więcej Państw Członkowskich lub która wymaga wspólnego ścigania, na podstawie operacji przeprowadzonych i informacji dostarczanych przez organy Państw Członkowskich i Europol. Strukturę, funkcjonowanie oraz zakres działań i zadań Eurojust:

a) określa Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń,
b) określają Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze decyzji,
c) określają Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń.

52. Jeżeli Traktat o Unii Europejskiej oraz Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przyznają UE wyłączną kompetencję w określonej dziedzinie, jedynie UE może stanowić prawo oraz przyjmować akty prawnie wiążące, natomiast Państwa Członkowskie:

a) nie mogą tego czynić,
b) mogą to czynić wyłącznie celu wykonania aktów UE,
c) mogą to czynić wyłącznie z upoważnienia UE lub w celu wykonania aktów UE.

53. W niektórych dziedzinach i na warunkach przewidzianych w Traktatach o Unii Europejskiej oraz o funkcjonowaniu Unii Europejskiej UE ma kompetencję w zakresie prowadzenia działań w celu wspierania, koordynowania lub uzupełniania działań Państw Członkowskich, nie zastępując jednak ich kompetencji w tych dziedzinach. Prawnie wiążące akty UE przyjęte na podstawie postanowień Traktatów odnoszących się do tych dziedzin:

a) nie mogą prowadzić do harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich UE,
b) mogą prowadzić do harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich UE,
c) mogą prowadzić do harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich UE.

54. W dziedzinie unii celnej:

a) wyłączna kompetencja przysługuje Państwom Członkowskim UE,
b) wyłączna kompetencja przysługuje UE,
c) kompetencje przysługują zarówno UE, jak i poszczególnym Państwom Członkowskim UE.

55. Unia ma wyłączne kompetencje w dziedzinie:

a) spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej,
b) rybołówstwa, z wyłączeniem zachowania morskich zasobów biologicznych,
c) unii celnej.

56. Bez uszczerbku dla innych postanowień traktatów i w granicach kompetencji, które traktaty powierzają UE, Rada, stanowiąc jednomyślnie zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą i po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, może podjąć środki niezbędne w celu zwalczania wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Na zasadzie odstępstwa od tego przepisu, dla wsparcia działania podjętego przez Państwa Członkowskie w celu przyczyniania się do osiągnięcia tych celów, Parlament Europejski i Rada mogą przyjąć podstawowe zasady dotyczące unijnych środków zachęcających, z wyłączeniem harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. Zarówno Rada, jak i Parlament Europejski stanowią w takim przypadku:

a) jednomyślnie,
b) zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
c) większością 4/5 głosów.

57. W sytuacji gdy Rada przyjmuje decyzję określającą działanie lub stanowisko UE, zgodnie z propozycją wysokiego przedstawiciela UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, która została przedłożona w wyniku specjalnego wniosku skierowanego do niego przez Radę Europejską z jej własnej inicjatywy lub z inicjatywy wysokiego przedstawiciela, stanowi:

a) większością 3/5 głosów,
b) jednomyślnie,
c) większością kwalifikowaną.

58. Wysoki przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa regularnie konsultuje się z Parlamentem Europejskim w zakresie głównych aspektów i podstawowych opcji wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony, a także informuje Parlament Europejski o rozwoju tych polityk. Czuwa on nad tym, aby poglądy Parlamentu Europejskiego zostały należycie uwzględnione. Specjalni przedstawiciele mogą uczestniczyć w informowaniu Parlamentu Europejskiego. Przeprowadza on debatę o postępach w realizacji wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, w tym wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony:

a) raz w roku,
b) 2 razy w roku,
c) 4 razy w roku.

59. Unia Europejska:

a) ma osobowość prawną,
b) nie ma osobowości prawnej,
c) uzyskała osobowość prawną 1.1.2004 r.

60. Państwo ubiegające się o członkostwo w UE, kieruje swój wniosek o członkostwo w UE do:

a) Komisji Europejskiej,
b) Rady Europejskiej,
c) Rady.

61. Każde Państwo Członkowskie może, zgodnie ze swoimi wymogami konstytucyjnymi, podjąć decyzję o wystąpieniu z UE. Państwo Członkowskie, które podjęło decyzję o wystąpieniu, notyfikuje swój zamiar Radzie Europejskiej. W świetle wytycznych Rady Europejskiej UE prowadzi negocjacje i zawiera z tym Państwem umowę określającą warunki jego wystąpienia, uwzględniając ramy jego przyszłych stosunków z UE. Jest ona zawierana w imieniu UE przez:

a) Radę Europejską, stanowiącą większością kwalifikowaną, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego,
b) Komisję, stanowiącą większością kwalifikowaną, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego,
c) Radę, stanowiącą większością kwalifikowaną, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego.

62. Trybunał Sprawiedliwości UE:

a) nie jest właściwy do orzekania w każdym sporze między Państwami Członkowskimi, związanym z przedmiotem traktatów,
b) jest właściwy do orzekania w każdym sporze między Państwami Członkowskimi, związanym z przedmiotem traktatów,
c) jest właściwy do orzekania w każdym sporze między Państwami Członkowskimi, związanym z przedmiotem traktatów, jeśli spór ten jest mu przedłożony na mocy kompromisu.

63. Europejski Bank Centralny:

a) nie ma osobowości prawnej, przysługuje mu jednak wyłączne prawo do upoważniania do emisji euro,
b) ma osobowość prawną, nie przysługuje mu jednak wyłączne prawo do upoważniania do emisji euro,
c) ma osobowość prawną, ma też wyłączne prawo do upoważniania do emisji euro.

64. Rada Prezesów Europejskiego Banku Centralnego składa się z członków Zarządu Europejskiego Banku Centralnego i prezesów krajowych banków centralnych Państw Członkowskich, których walutą jest euro. Zarząd Europejskiego Banku Centralnego składa się z prezesa, wiceprezesa i:

a) 3 innych członków,
b) 4 innych członków,
c) 6 innych członków.

65. Prezes, wiceprezes i pozostali członkowie Zarządu Europejskiego Banku Centralnego są mianowani przez Radę Europejską stanowiącą większością kwalifikowaną na zalecenie Rady i po konsultacji z Parlamentem Europejskim oraz z Radą Prezesów Europejskiego Banku Centralnego, spośród osób o uznanym autorytecie i doświadczeniu zawodowym w dziedzinie pieniądza lub bankowości. Ich mandat trwa:

a) 5 lat i nie jest odnawialny,
b) 6 lat i jest odnawialny,
c) 8 lat i nie jest odnawialny.

66. Osoby niebędące obywatelami Państw Członkowskich UE:

a) nie mogą być członkami Zarządu Europejskiego Banku Centralnego,
b) mogą być członkami Zarządu Europejskiego Banku Centralnego,
c) mogą być członkami Zarządu Europejskiego Banku Centralnego, nie mogą jednak sprawować funkcji Prezesa ani wiceprezesa.

67. Trybunał Obrachunkowy sprawuje kontrolę rachunków UE. W skład Trybunału Obrachunkowego wchodzi:

a) jeden obywatel z każdego Państwa Członkowskiego UE,
b) po 2 obywateli z każdego Państwa Członkowskiego UE,
c) po 3 obywateli z każdego Państwa Członkowskiego UE.

68. Członkowie Trybunału Obrachunkowego są wybierani spośród osób, które wchodzą lub wchodziły w swych państwach w skład organów kontroli zewnętrznej lub mających szczególne kwalifikacje do zajmowania tego stanowiska. Ich niezależność musi być niekwestionowana. Członkowie Trybunału Obrachunkowego są mianowani na okres:

a) 5 lat, a ich mandat jest odnawialny,
b) 6 lat, a ich mandat jest odnawialny,
c) 8 lat, a ich mandat jest nieodnawialny.

69. W celu wykonania kompetencji UE instytucje przyjmują rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia i opinie. Rozporządzenie:

a) wiąże w całości, wskazując adresatów i wiążąc tylko tych adresatów,
b) wiąże każde Państwo Członkowskie UE, do którego jest kierowane, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków,
c) ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich UE.

70. Głównym celem Europejskiego Systemu Banków Centralnych jest utrzymanie stabilności cen. Bez uszczerbku dla celu stabilności cen Europejski System Banków Centralnych wspiera ogólne polityki gospodarcze w UE, mając na względzie przyczynianie się do osiągnięcia celów UE. Europejski Bank Centralny ma wyłączne prawo do upoważniania do emisji banknotów euro w UE. Banknoty takie:

a) może emitować wyłącznie Europejski Bank Centralny,
b) mogą emitować wyłącznie krajowe banki centralne,
c) mogą emitować Europejski Bank Centralny i krajowe banki centralne.

71. Europejski System Banków Centralnych jest kierowany przez organy decyzyjne Europejskiego Banku Centralnego, którymi są Rada Prezesów i:

a) zgromadzenie ogólne dyrektorów banku,
b) Rada Nadzorcza,
c) Zarząd.

72. Rada, stanowiąc zwykłą większością po konsultacji z Parlamentem Europejskim, ustanawia Komitet do spraw zatrudnienia o charakterze doradczym w celu promowania koordynacji między Państwami Członkowskimi UE polityk zatrudnienia i w zakresie rynku pracy. Każde Państwo Członkowskie i Komisja mianują po:

a) 2 członków Komitetu,
b) 3 członków Komitetu,
c) 5 członków Komitetu.

73. Rada, stanowiąc zwykłą większością po konsultacji z Parlamentem Europejskim, ustanawia Komitet do spraw ochrony socjalnej o charakterze doradczym, celem wspierania współpracy w dziedzinie polityk ochrony socjalnej między Państwami Członkowskimi oraz z Komisją. Każde Państwo Członkowskie i Komisja mianują po:

a) 2 członków Komitetu,
b) 3 członków Komitetu,
c) 5 członków Komitetu.

74. W celu poprawy możliwości zatrudniania pracowników w ramach rynku wewnętrznego i przyczyniania się w ten sposób do podniesienia poziomu życia, ustanawia się Europejski Fundusz Społeczny. Dąży on do ułatwienia zatrudniania pracowników i zwiększania ich mobilności geograficznej i zawodowej wewnątrz UE, a ponadto do ułatwienia im dostosowania się do zmian w przemyśle i systemach produkcyjnych, zwłaszcza przez kształcenie zawodowe i przekwalifikowanie. Funduszem zarządza:

a) Rada Europejska,
b) Parlament Europejski,
c) Komisja Europejska.

75. Status partii politycznych na poziomie europejskim, w szczególności zasady dotyczące ich finansowania:

a) określa Rada Europejska, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
b) określają Rada i Komisja, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
c) określają Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą.

76. Z wyjątkiem sytuacji, w której podnoszone fakty są rozpatrywane przez sąd i postępowanie sądowe nie jest zakończone, Parlament Europejski może, w ramach wykonywania swych zadań, ustanowić tymczasową komisję śledczą do zbadania zarzutów naruszenia lub niewłaściwego administrowania w stosowaniu prawa UE. Komisja taka ustanawiana jest na wniosek:

a) 1/4 wchodzących w jego skład członków,
b) co najmniej połowy wchodzących w jego skład członków,
c) co najmniej 3/4 wchodzących w jego skład członków.

77. Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich jest wybierany przez:

a) Parlament Europejski,
b) Komisję Europejską,
c) Trybunał Sprawiedliwości.

78. O ile Traktaty nie stanowią inaczej, akty ustawodawcze Unii Europejskiej mogą zostać przyjęte wyłącznie na wniosek:

a) Rady Europejskiej,
b) Komisji Europejskiej,
c) Komitetu Stałych Przedstawicieli Rządów Państw Członkowskich,

79. W skład Komisji mianowanej między datą wejścia w życie Traktatu z Lizbony a 31.10.2014 r. wchodził (-a):

a) obywatel każdego Państwa Członkowskiego UE,
b) po 2 obywateli z każdego Państwa Członkowskiego UE,
c) po 3 obywateli z każdego Państwa Członkowskiego UE.

80. Od 1.11.2014 r. Komisja składa się z takiej liczby członków, w tym z jej przewodniczącego i wysokiego przedstawiciela UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, która odpowiada:

a) 2/3 liczby Państw Członkowskich - zawsze,
b) 2/3 liczby Państw Członkowskich, chyba że Rada Europejska, stanowiąc jednomyślnie, podejmie decyzję o zmianie tej liczby,
c) 3/4 liczby Państw Członkowskich, chyba że Rada Europejska, stanowiąc jednomyślnie, podejmie decyzję o zmianie tej liczby.

81. Członkowie Komisji są wybierani spośród obywateli Państw Członkowskich na podstawie systemu bezwzględnie równej rotacji pomiędzy Państwami Członkowskimi, który pozwala odzwierciedlić różnorodność demograficzną i geograficzną wszystkich Państw Członkowskich. System ten jest ustanawiany:

a) większością bezwzględną przez Parlament Europejski,
b) jednomyślnie przez Radę Europejską,
c) jednomyślnie przez Radę.

82. Przewodniczącego Komisji Europejskiej wybiera:

a) Parlament Europejski, a kandydata na tę funkcję przedstawia Rada Europejska,
b) Rada Europejska, a kandydata na tę funkcję przedstawia Parlament Europejski,
c) Komisja Europejska.

83. Uwzględniając wybory do Parlamentu Europejskiego i po przeprowadzeniu stosownych konsultacji, Rada Europejska, stanowiąc większością kwalifikowaną, przedstawia Parlamentowi Europejskiemu kandydata na funkcję przewodniczącego Komisji. Kandydat ten jest wybierany przez Parlament Europejski większością głosów członków wchodzących w jego skład. Jeżeli nie uzyska on większości, Rada Europejska, stanowiąc większością kwalifikowaną, przedstawia nowego kandydata w terminie:

a) 14 dni,
b) 30 dni,
c) 40 dni.

84. Przewodniczący, wysoki przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa i pozostali członkowie Komisji podlegają kolegialnie zatwierdzeniu w drodze głosowania przez Parlament Europejski. Na podstawie takiego zatwierdzenia Rada Europejska mianuje Komisję, stanowiąc:

a) jednomyślnie,
b) większością kwalifikowaną,
c) większością 3/5 głosów.

85. Rada Europejska, za zgodą przewodniczącego Komisji, mianuje wysokiego przedstawiciela UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, stanowiąc:

a) większością kwalifikowaną,
b) większością 3/4 głosów,
c) jednomyślnie.

86. Wysoki przedstawiciel Unii Europejskiej do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa jest jednym z wiceprzewodniczących:

a) Rady Europejskiej,
b) Komisji Europejskiej,
c) Rady do spraw Zagranicznych.

87. Funkcje prawodawczą i budżetową w UE pełni:

a) wyłącznie Parlament Europejski,
b) Parlament Europejski wspólnie z Radą i Komisją,
c) Parlament Europejski wspólnie z Radą.

88. W skład Parlamentu Europejskiego wchodzą przedstawiciele obywateli UE. Ich liczba nie przekracza:

a) 500, wliczając przewodniczącego,
b) 500, nie licząc przewodniczącego,
c) 750, nie licząc przewodniczącego.

89. Reprezentacja obywateli w Parlamencie Europejskim ma charakter degresywnie proporcjonalny, z minimalnym progiem:

a) 5 członków na Państwo Członkowskie,
b) 6 członków na Państwo Członkowskie,
c) 9 członków na Państwo Członkowskie.

90. Reprezentacja obywateli w Parlamencie Europejskim ma charakter degresywnie proporcjonalny, z minimalnym progiem na Państwo Członkowskie. Żadnemu Państwu Członkowskiemu nie można przyznać więcej niż:

a) 75 miejsc,
b) 76 miejsc,
c) 96 miejsc.

91. Członkowie Parlamentu Europejskiego są wybierani na kadencję liczącą:

a) 4 lata,
b) 5 lat,
c) 6 lat.

92. Członkowie Parlamentu Europejskiego są wybierani w wyborach:

a) powszechnych, proporcjonalnych, w głosowaniu wolnym i tajnym,
b) powszechnych, pośrednich, proporcjonalnych, w głosowaniu wolnym i tajnym,
c) powszechnych, bezpośrednich, w głosowaniu wolnym i tajnym.

93. Rada Europejska nadaje UE impulsy niezbędne do jej rozwoju i określa ogólne kierunki i priorytety polityczne. Rada Europejska:

a) nie pełni funkcji prawodawczej,
b) pełni funkcję prawodawczą,
c) może pełnić funkcję prawodawczą.

94. W skład Rady Europejskiej, poza jej przewodniczącym i przewodniczącym Komisji, wchodzą:

a) ministrowie spraw zagranicznych tych Państw Członkowskich,
b) szefowie państw lub rządów Państw Członkowskich oraz ministrowie spraw zagranicznych tych państw,
c) szefowie państw lub rządów Państw Członkowskich.

95. Za wyjątkiem posiedzeń nadzwyczajnych, Rada Europejska zbiera się:

a) w każdy pierwszy wtorek miesiąca,
b) raz w miesiącu,
c) dwa razy w ciągu półrocza.

96. Rada Europejska podejmuje decyzje:

a) większością kwalifikowaną oddanych głosów,
b) zawsze w drodze konsensusu,
c) w drodze konsensusu, o ile traktaty nie stanowią inaczej.

97. Rada Europejska wybiera swojego przewodniczącego na okres dwóch i pół roku:

a) większością zwykłą,
b) większością bezwzględną,
c) większością kwalifikowaną.

98. Rada Europejska wybiera swojego przewodniczącego większością kwalifikowaną na okres:

a) 2 lat,
b) 2,5 roku,
c) 3 lat.

99. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej obejmuje:

a) Trybunał Sprawiedliwości, Sąd i sądy wyspecjalizowane,
b) Trybunał, Europejski Trybunał Karny i Sąd Patentowy,
c) Trybunał, Sąd Pierwszej Instancji i Sąd Własności Intelektualnej.

100. W skład Trybunału Sprawiedliwości wchodzi:

a) nie mniej niż 2 sędziów z każdego Państwa Członkowskiego UE oraz 2 rzeczników generalnych,
b) nie mniej niż 2 sędziów z każdego Państwa Członkowskiego UE, Trybunał Sprawiedliwości jest wspomagany przez rzeczników generalnych,
c) jeden sędzia z każdego Państwa Członkowskiego UE, Trybunał Sprawiedliwości jest wspomagany przez rzeczników generalnych.

101. W skład Sądu wchodzi:

a) tylko jeden sędzia z każdego Państwa Członkowskiego UE,
b) co najmniej jeden sędzia z każdego Państwa Członkowskiego UE,
c) 2 sędziów z każdego Państwa Członkowskiego UE.

102. Sędziowie i rzecznicy generalni Trybunału Sprawiedliwości oraz sędziowie Sądu są wybierani spośród osób o niekwestionowanej niezależności, spełniających warunki określone w art. 253 i 254 TFUE. Są oni mianowani za wspólnym porozumieniem przez rządy Państw Członkowskich na okres:

a) 2 lat. Ustępujący sędziowie i rzecznicy generalni mogą być ponownie mianowani,
b) 3 lat. Ustępujący sędziowie i rzecznicy generalni nie mogą być ponownie mianowani,
c) 6 lat. Ustępujący sędziowie i rzecznicy generalni mogą być ponownie mianowani.

103. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzeka zgodnie z tym Traktatem oraz Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w trybie prejudycjalnym:

a) na wniosek sądów Państw Członkowskich, w sprawie wykładni prawa Unii lub ważności aktów przyjętych przez instytucje,
b) na wniosek sądów Państw Członkowskich i rządów Państw Członkowskich, w sprawie wykładni prawa Unii lub ważności aktów przyjętych przez instytucje,
c) na wniosek sądów Państw Członkowskich i rządów Państw Członkowskich lub instytucji albo obywateli Państw Członkowskich, w sprawie wykładni prawa Unii lub ważności aktów przyjętych przez instytucje.

104. Decyzję upoważniającą do podjęcia wzmocnionej współpracy Rada przyjmuje w ostateczności, jeżeli ustali, że cele takiej współpracy nie mogą zostać osiągnięte w rozsądnym terminie przez UE jako całość oraz pod warunkiem, że uczestniczy w niej co najmniej:

a) 9 Państw Członkowskich UE,
b) 10 Państw Członkowskich UE,
c) 15 Państw Członkowskich UE.

105. Akty przyjmowane w ramach wzmocnionej współpracy wiążą:

a) wszystkie Państwa Członkowskie UE. Są one również uważane za dorobek, który musi zostać przyjęty przez państwa kandydujące do przystąpienia do UE,
b) wyłącznie uczestniczące Państwa Członkowskie UE. Są one jednak uważane za dorobek, który musi zostać przyjęty przez państwa kandydujące do przystąpienia do UE,
c) wyłącznie uczestniczące Państwa Członkowskie UE. Nie są one uważane za dorobek, który musi zostać przyjęty przez państwa kandydujące do przystąpienia do UE.

106. Działania UE na arenie międzynarodowej oparte są na zasadach, które leżą u podstaw jej utworzenia, rozwoju i rozszerzenia oraz które zamierza wspierać na świecie: demokracji państwa prawnego, powszechności i niepodzielności praw człowieka i podstawowych wolności, poszanowania godności ludzkiej, zasad równości i solidarności oraz poszanowania zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa podlega zasadom i procedurom. Jest określana i realizowana przez:

a) Komisję i Radę Europejską stanowiące jednomyślnie, chyba że traktaty przewidują inaczej. Możliwe jest też przyjmowanie aktów prawodawczych,
b) Komisję. Wyklucza się przy tym przyjmowanie aktów prawodawczych,
c) Radę Europejską i Radę stanowiące jednomyślnie, chyba że traktaty przewidują inaczej. Wyklucza się przy tym przyjmowanie aktów prawodawczych.

107. Wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa UE wykonuje:

a) Komisja, wysoki przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz Państwa Członkowskie, zgodnie z traktatami,
b) wyłącznie wysoki przedstawiciel UE do spraw zagranicznych,
c) wysoki przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz Państwa Członkowskie, zgodnie z traktatami.

108. Wysoki przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, który przewodniczy Radzie do spraw Zagranicznych, przyczynia się poprzez swoje propozycje do opracowania wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz zapewnia wykonanie decyzji przyjętych przez Radę Europejską i Radę. Wysoki przedstawiciel reprezentuje UE w zakresie spraw odnoszących się do wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Prowadzi w imieniu UE dialog polityczny ze stronami trzecimi oraz wyraża stanowisko UE w organizacjach międzynarodowych i na konferencjach międzynarodowych. W wykonywaniu swojego mandatu wysoki przedstawiciel jest wspomagany przez:

a) Europejską Służbę Dyplomatyczną i Działań Zewnętrznych,
b) Europejską Służbę Zagraniczną,
c) Europejską Służbę Działań Zewnętrznych.

109. Organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych określa:

a) decyzja Rady,
b) decyzja Komisji,
c) uchwała Parlamentu Europejskiego.

110. Jeżeli sytuacja międzynarodowa wymaga działań operacyjnych UE, Rada przyjmuje niezbędne decyzje. Decyzje te określają ich zasięg, cele, zasięg i środki, jakie mają być oddane do dyspozycji UE, warunki wprowadzania ich w życie oraz - w razie potrzeby - czas ich trwania. O wszelkim zajęciu krajowego stanowiska lub podjęciu jakiegokolwiek krajowego działania w zastosowaniu decyzji dane Państwo Członkowskie informuje w takim czasie, aby możliwe było - w razie potrzeby - wcześniejsze przeprowadzenie w Radzie uzgodnień. Obowiązek wcześniejszego poinformowania:

a) co do zasady dotyczy również środków stanowiących jedynie proste wykonanie decyzji Rady na płaszczyźnie krajowej,
b) nie dotyczy środków stanowiących jedynie proste wykonanie decyzji Rady na płaszczyźnie krajowej,
c) dotyczy również środków stanowiących jedynie proste wykonanie decyzji Rady na płaszczyźnie krajowej.

111. Każde Państwo Członkowskie, wysoki przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa lub wysoki przedstawiciel przy wsparciu Komisji mogą zwracać się do Rady z wszelkimi pytaniami dotyczącymi wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz przedkładać Radzie, odpowiednio, inicjatywy lub wnioski. W przypadkach wymagających szybkiej decyzji wysoki przedstawiciel zwołuje, z inicjatywy własnej albo na wniosek Państwa Członkowskiego, nadzwyczajne posiedzenie Rady w ciągu:

a) 24 godzin,
b) 3 dni,
c) 48 godzin lub - w razie bezwzględnej potrzeby - w krótszym terminie.

112. Decyzje dotyczące wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Rada Europejska i Rada podejmują, stanowiąc jednomyślnie, z wyjątkiem przypadków, gdy Traktat o UE stanowi inaczej. Wyklucza się przy tym przyjmowanie aktów prawodawczych. Każdy członek Rady, który wstrzymuje się od głosu, może jednocześnie złożyć formalne oświadczenie. W takim przypadku nie jest on zobowiązany do wykonania decyzji, ale akceptuje, że decyzja ta wiąże UE. W duchu wzajemnej solidarności to Państwo Członkowskie powstrzymuje się od wszelkich działań, które mogłyby być sprzeczne lub utrudniać działania UE podejmowane na podstawie tej decyzji. Pozostałe Państwa Członkowskie szanują jego stanowisko. Decyzja nie zostaje przyjęta, jeżeli członkowie Rady, którzy złożyli oświadczenie w związku z wstrzymaniem się od głosu, reprezentują co najmniej:

a) 1/3 Państw Członkowskich, których łączna liczba ludności stanowi co najmniej 25% ludności UE,
b) 1/3 Państw Członkowskich, których łączna liczba ludności stanowi co najmniej 1/3 ludności UE,
c) 3/5 Państw Członkowskich, których łączna liczba ludności stanowi co najmniej 1/3 ludności UE.

113. W celu zwalczania przestępstw przeciwko interesom finansowym UE Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, może ustanowić Prokuraturę Europejską na podstawie Eurojustu. Rada stanowi jednomyślnie po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego. W przypadku braku jednomyślności grupa Państw Członkowskich UE może wystąpić z wnioskiem o przekazanie projektu rozporządzenia Radzie Europejskiej. Państw tych powinno być co najmniej:

a) 5,
b) 6,
c) 9.

114. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, mogą ustanowić odpowiednie przepisy dotyczące transportu morskiego i lotniczego. Stanowią one po konsultacji z:

a) Komisją,
b) Radą Europejską,
c) Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów.

115. Z zastrzeżeniem innych postanowień przewidzianych w Traktatach o Unii Europejskiej i o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, wszelka pomoc przyznawana przez Państwo Członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między Państwami Członkowskimi. Pomoc o charakterze socjalnym przyznawana indywidualnym konsumentom:

a) jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym,
b) jest zgodna z rynkiem wewnętrznym,
c) jest zgodna z rynkiem wewnętrznym, pod warunkiem że jest przyznawana bez dyskryminacji związanej z pochodzeniem produktów.

116. Żadne Państwo Członkowskie UE nie nakłada bezpośrednio lub pośrednio na produkty innych Państw Członkowskich podatków wewnętrznych jakiegokolwiek rodzaju wyższych od tych, które nakłada bezpośrednio lub pośrednio na podobne produkty krajowe. Ponadto żadne Państwo Członkowskie nie nakłada na produkty innych Państw Członkowskich podatków wewnętrznych, które pośrednio chronią inne produkty. W przypadku gdy produkty są wywożone na terytorium jednego z Państw Członkowskich zwrot podatków wewnętrznych:

a) nie może być wyższy od podatków, które zostały na nie nałożone bezpośrednio lub pośrednio,
b) może być wyższy jedynie o 50% od podatków, które zostały na nie nałożone bezpośrednio lub pośrednio,
c) może być równy kwocie podatków, które zostały na nie nałożone bezpośrednio lub pośrednio.

117. W odniesieniu do opłat innych niż podatek obrotowy, akcyza i inne podatki pośrednie, zwolnienia i zwroty w wywozie do innych Państw Członkowskich nie mogą być dokonywane, a opłaty kompensacyjne w przywozie z Państw Członkowskich nie mogą być ustanawiane, chyba że projektowane środki były uprzednio zatwierdzone na czas ograniczony przez:

a) Radę, stanowiącą na wniosek Komisji,
b) Radę Europejską, stanowiącą na wniosek Komisji,
c) Parlament Europejski.

118. Środek nieoparty na względach o charakterze ostrożnościowym, ustanawiający uprzywilejowany dostęp instytucji, organów lub jednostek organizacyjnych UE, rządów centralnych, władz regionalnych, lokalnych lub innych władz publicznych, innych instytucji lub przedsiębiorstw publicznych Państw Członkowskich do instytucji finansowych jest:

a) zakazany,
b) dozwolony,
c) co do zasady dozwolony.

119. Komisja nadzoruje rozwój sytuacji budżetowej i wysokość długu publicznego w Państwach Członkowskich UE w celu wykrycia oczywistych błędów. Bada ona poszanowanie dyscypliny budżetowej na podstawie:

a) jednego kryterium opisanego w Traktacie o funkcjonowaniu UE,
b) 2 kryteriów opisanych w Traktacie o funkcjonowaniu UE,
c) 5 kryteriów opisanych w Traktacie o funkcjonowaniu UE.

120. Obywatelem UE jest każda osoba mająca przynależność Państwa Członkowskiego. Obywatelstwo UE ma charakter:

a) dodatkowy w stosunku do obywatelstwa krajowego, nie zastępując go jednak,
b) samodzielny w stosunku do obywatelstwa krajowego, może również je zastępować,
c) samodzielny w stosunku do obywatelstwa krajowego i zastępuje je.

121. Każdy obywatel UE ma prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium Państw Członkowskich, z zastrzeżeniem ograniczeń i warunków ustanowionych w traktatach i w środkach przyjętych w celu ich wykonania. Jeżeli dla osiągnięcia tego celu działanie UE okazuje się konieczne, a traktaty nie przewidują niezbędnych kompetencji, Parlament Europejski i Rada mogą wydać przepisy ułatwiające wykonywanie tych praw. Parlament Europejski i Rada stanowią w takim wypadku:

a) jednomyślnie,
b) zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
c) większością 2/3 głosów.

122. Komisja składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu w sprawie stosowania postanowień części Traktatu o funkcjonowaniu UE w części dotyczącej obywatelstwa oraz niedyskryminowania co:

a) pół roku,
b) rok,
c) 3 lata.

123. Unia obejmuje unię celną, która rozciąga się na całą wymianę towarową i obejmuje zakaz ceł przywozowych i wywozowych między Państwami Członkowskimi oraz wszelkich opłat o skutku równoważnym, jak również przyjęcie wspólnej taryfy celnej w stosunkach z państwami trzecimi. Produkty pochodzące z państw trzecich są uważane za będące w swobodnym obrocie w jednym z Państw Członkowskich, jeżeli:

a) dopełniono wobec nich formalności przywozowych,
b) dopełniono wobec nich formalności przywozowych oraz pobrano wszystkie wymagane cła i opłaty o skutku równoważnym w tym Państwie Członkowskim, nawet jeśli skorzystały z całkowitego lub częściowego zwrotu tych ceł lub opłat,
c) dopełniono wobec nich formalności przywozowych oraz pobrano wszystkie wymagane cła i opłaty o skutku równoważnym w tym Państwie Członkowskim i jeżeli nie skorzystały z całkowitego lub częściowego zwrotu tych ceł lub opłat.

124. Zakazane między Państwami Członkowskimi są:

a) cła przywozowe i wywozowe lub opłaty o skutku równoważnym; zakazu tego nie stosuje się do ceł o charakterze fiskalnym,
b) cła przywozowe i wywozowe, są jednak dopuszczalne opłaty o skutku równoważnym,
c) cła przywozowe i wywozowe lub opłaty o skutku równoważnym; zakaz ten stosuje się również do ceł o charakterze fiskalnym.

125. Cła przywozowe i wywozowe lub opłaty o skutku równoważnym są zakazane między Państwami Członkowskimi. Zakaz ten stosuje się również do ceł o charakterze fiskalnym. Cła wspólnej taryfy celnej określa:

a) Rada, stanowiąc na wniosek Komisji,
b) Komisja, stanowiąc na wniosek Rady,
c) Parlament Europejski, stanowiąc na wniosek Komisji.

126. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, ustanawiają wspólną organizację rynków rolnych, jak również inne przepisy niezbędne dla osiągnięcia celów wspólnej polityki rolnej i rybołówstwa. Środki dotyczące ustalania cen, potrąceń, pomocy i ograniczeń ilościowych, jak również dotyczące ustalania i przydziału wielkości dopuszczalnych połowów przyjmuje:

a) Rada, na wniosek Komisji,
b) Komisja, na wniosek Rady,
c) Komisja, na wniosek Komitetu Ekonomiczno-Społecznego.

127. Mandat Przewodniczącego Rady Europejskiej:

a) jest jednokrotnie odnawialny,
b) jest 2-krotnie odnawialny,
c) nie jest odnawialny.

128. Przewodniczący Rady Europejskiej:

a) może sprawować krajową funkcję publiczną,
b) nie może sprawować krajowej funkcji publicznej,
c) może sprawować krajową funkcję publiczną, musi jednak na czas przewodniczenia Radzie Europejskiej zawiesić jej wykonywanie.

129. Funkcje prawodawczą i budżetową Rada pełni wspólnie z:

a) Europejskim Bankiem Centralnym,
b) Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej,
c) Parlamentem Europejskim.

130. Rada pełni, wspólnie z Parlamentem Europejskim, funkcje prawodawczą i budżetową. Pełni funkcje określania polityki i koordynacji zgodnie z warunkami przewidzianymi w traktatach. W skład Rady:

a) wchodzą szefowie państw lub rządów Państw Członkowskich UE,
b) wchodzi po dwóch przedstawicieli szczebla ministerialnego z każdego Państwa Członkowskiego UE, upoważnionych do zaciągania zobowiązań w imieniu rządu Państwa Członkowskiego, które reprezentują, oraz do wykonywania prawa głosu,
c) wchodzi jeden przedstawiciel szczebla ministerialnego z każdego Państwa Członkowskiego UE, upoważniony do zaciągania zobowiązań w imieniu rządu Państwa Członkowskiego, które reprezentuje, oraz do wykonywania prawa głosu.

131. Rada stanowi:

a) większością kwalifikowaną,
b) większością kwalifikowaną, o ile traktaty nie stanowią inaczej,
c) w drodze konsensusu, o ile traktaty nie stanowią inaczej.

132. Od 1.11.2014 r. większość kwalifikowaną stanowi co najmniej 55% członków Rady, jednak nie mniej niż 15 z nich, reprezentujących Państwa Członkowskie, których łączna liczba ludności stanowi co najmniej:

a) 60% ludności UE,
b) 65% ludności UE,
c) 75% ludności UE.

133. Od 1.11.2014 r. większość kwalifikowaną stanowi co najmniej 55% członków Rady, jednak nie mniej niż 15 z nich, reprezentujących Państwa Członkowskie, których łączna liczba ludności stanowi co najmniej 65% ludności UE. Mniejszość blokująca musi obejmować co najmniej:

a) 4 członków Rady,
b) 5 członków Rady,
c) 7 członków Rady.

134. Za przygotowanie prac Rady odpowiada:

a) Komitet Stałych Przedstawicieli Rządów Państw Członkowskich,
b) przewodniczący Rady,
c) przedstawiciel Państwa Członkowskiego UE w Radzie, które sprawuje prezydencję.

135. Posiedzenia Rady są jawne, kiedy Rada obraduje i głosuje nad projektem aktu prawodawczego. W tym celu każde posiedzenie Rady składa się z:

a) 2 części,
b) 3 części,
c) 4 części.

136. Komisja wspiera ogólny interes UE i podejmuje w tym celu odpowiednie inicjatywy. Czuwa ona nad stosowaniem traktatów i środków przyjmowanych przez instytucje na ich podstawie. Nadzoruje stosowanie prawa UE pod kontrolą Trybunału Sprawiedliwości UE. Wykonuje budżet i zarządza programami. Pełni funkcje koordynacyjne, wykonawcze i zarządzające, zgodnie z warunkami przewidzianymi w traktatach. Kadencja Komisji wynosi:

a) 3 lata,
b) 4 lata,
c) 5 lat.

137. Komitet Ekonomiczno-Społeczny wybiera spośród swoich członków przewodniczącego i prezydium na:

a) rok,
b) 5 lat,
c) 2,5 roku.

138. Komitet jest konsultowany przez Parlament Europejski, Radę lub Komisję w przypadkach przewidzianych w traktatach. Może być konsultowany przez te instytucje w przypadkach, gdy uznają to za stosowne. Może on wydawać opinię z własnej inicjatywy w przypadkach, gdy uzna to za stosowne. Parlament Europejski, Rada lub Komisja wyznaczają Komitetowi, jeśli uznają to za niezbędne, termin na dostarczenie opinii, który nie może być krótszy niż:

a) 14 dni od daty skierowania do przewodniczącego zawiadomienia w tej sprawie,
b) miesiąc od daty skierowania do przewodniczącego zawiadomienia w tej sprawie,
c) 3 miesiące od daty skierowania do przewodniczącego zawiadomienia w tej sprawie.

139. Liczba członków Komitetu Regionów nie przekracza:

a) 150,
b) 250,
c) 350.

140. Europejski Bank Inwestycyjny:

a) ma osobowość prawną,
b) nie ma osobowości prawnej,
c) ma osobowość prawną od 1.1.2004 r.

141. Wieloletnie ramy finansowe mają na celu zapewnienie dokonywania wydatków UE w sposób usystematyzowany i w granicach jej zasobów własnych. Ramy ustala się na okres co najmniej:

a) 2 lat,
b) 3 lat,
c) 5 lat.

142. Rok budżetowy UE rozpoczyna się:

a) 1 stycznia,
b) 1 lutego,
c) nie później niż 1 lutego.

143. Rada przyjmuje stanowisko w sprawie projektu budżetu i przekazuje je Parlamentowi Europejskiemu nie później niż:

a) 1 października roku poprzedzającego rok, w którym budżet ma być wykonywany,
b) 1 października roku poprzedzającego rok, w którym budżet ma być wykonywany,
c) 1 listopada roku poprzedzającego rok, w którym budżet ma być wykonywany.

144. W każdym z Państw Członkowskich UE posiada zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych o najszerszym zakresie przyznanym przez ustawodawstwa krajowe osobom prawnym. Może ona zwłaszcza nabywać lub zbywać mienie ruchome i nieruchome oraz stawać przed sądem. W tym zakresie jest ona reprezentowana przez:

a) Komisję,
b) Radę,
c) Radę Europejską.

145. System językowy instytucji UE określa:

a) Rada, stanowiąc jednomyślnie w drodze rozporządzeń,
b) Komisja, w drodze rozporządzeń,
c) Rada, stanowiąc jednomyślnie w drodze dyrektywy.

146. Traktat o funkcjonowaniu UE zawarty został:

a) na czas nieograniczony,
b) na 20 lat,
c) na 50 lat.

147. Stwierdzić istnienie wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez Państwo Członkowskie podstawowych wartości UE może, na uzasadniony wniosek 1/3 Państw Członkowskich, Parlamentu Europejskiego lub Komisji Europejskiej:

a) Komisja, stanowiąc bezwzględną większością swych członków, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego,
b) Rada, stanowiąc większością 2/3 swych członków, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego,
c) Rada, stanowiąc większością 4/5 swych członków, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego.

148. Rada Europejska, stanowiąc jednomyślnie na wniosek 1/3 Państw Członkowskich lub Komisji Europejskiej i po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, może stwierdzić, po wezwaniu Państwa Członkowskiego do przedstawienia swoich uwag, poważne i stałe naruszenie przez to Państwo Członkowskie podstawowych wartości UE. Po dokonaniu takiego stwierdzenia Rada może zdecydować o zawieszeniu niektórych praw wynikających ze stosowania traktatów dla tego Państwa Członkowskiego, łącznie z prawem do głosowania przedstawiciela rządu tego Państwa Członkowskiego w Radzie. Zawieszenia tych praw Rada dokonuje, stanowiąc większością:

a) 3/4 swych członków,
b) 2/3 swych członków,
c) kwalifikowaną.

149. We wszystkich swoich działaniach UE przestrzega zasady równości swoich obywateli, którzy są traktowani z jednakową uwagą przez jej instytucje, organy i jednostki organizacyjne. Obywatelem UE jest każda osoba mająca przynależność Państwa Członkowskiego. Obywatelstwo UE:

a) zastępuje obywatelstwo krajowe,
b) ma charakter dodatkowy w stosunku do obywatelstwa krajowego i nie zastępuje go,
c) może zastępować obywatelstwo krajowe, o ile tak stanowi prawo Państwa Członkowskiego.

150. Podstawą funkcjonowania UE jest demokracja:

a) przedstawicielska,
b) bezpośrednia,
c) bezpośrednia i przedstawicielska.

151. Państwa Członkowskie są reprezentowane w Radzie Europejskiej:

a) przez posłów wybranych przez obywateli,
b) przez swoich szefów państw lub rządów,
c) przez delegatów z parlamentów krajowych.

152. Obywatele są bezpośrednio reprezentowani na poziomie UE w Parlamencie Europejskim. Państwa Członkowskie są reprezentowane w Radzie Europejskiej przez swoich szefów państw lub rządów, a w Radzie przez:

a) swoje rządy,
b) swoich ministrów spraw zagranicznych,
c) swoich ministrów spraw zagranicznych oraz szefów państw lub rządów.

153. Obywatele UE, mający obywatelstwo znacznej liczby Państw Członkowskich mogą podjąć inicjatywę zwrócenia się do Komisji Europejskiej o przedłożenie, w ramach jej uprawnień, odpowiedniego wniosku w sprawach, w odniesieniu do których, zdaniem obywateli, stosowanie traktatów wymaga aktu prawnego UE. Musi ich być jednak nie mniej niż:

a) 500 000,
b) 1 000 000,
c) 3 000 000.

154. Unia dysponuje ramami instytucjonalnymi, które mają na celu propagowanie jej wartości, realizację jej celów, służenie jej interesom, interesom jej obywateli oraz interesom Państw Członkowskich, jak również zapewnianie spójności, skuteczności i ciągłości jej polityk oraz działań. Instytucjami UE nie są:

a) Rada i Rada Europejska,
b) Europejski Bank Centralny i Trybunał Obrachunkowy,
c) Komitet Stałych Przedstawicieli Rządów Państw Członkowskich i Rada do spraw Ogólnych.

155. Jeżeli w Państwie Członkowskim produkt jest przedmiotem krajowej organizacji rynkowej lub regulacji wewnętrznej o równoważnym skutku, która wpływa na pozycję konkurencyjną produktu podobnego w innym Państwie Członkowskim, Państwa Członkowskie stosują w przywozie opłatę wyrównawczą na taki produkt pochodzący z Państwa Członkowskiego, w którym istnieje taka organizacja lub regulacja, chyba że państwo to stosuje opłatę wyrównawczą przy wywozie. Wysokość tych opłat na poziomie niezbędnym do przywrócenia równowagi ustala:

a) Rada,
b) Rada Europejska,
c) Komisja.

156. Swoboda przepływu pracowników wewnątrz UE obejmuje zniesienie wszelkiej dyskryminacji ze względu na przynależność państwową między pracownikami Państw Członkowskich w zakresie zatrudnienia, wynagrodzenia i innych warunków pracy. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, uchwalają środki niezbędne do wprowadzenia w życie swobodnego przepływu pracowników w drodze:

a) dyrektyw - wyłącznie,
b) rozporządzeń - wyłącznie,
c) dyrektyw lub rozporządzeń.

157. Ograniczenia swobody przedsiębiorczości obywateli jednego Państwa Członkowskiego UE na terytorium innego Państwa Członkowskiego są zakazane w ramach poniższych postanowień. Zakaz ten:

a) obejmuje również ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów lub filii przez obywateli danego Państwa Członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego Państwa Członkowskiego,
b) nie obejmuje ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów lub filii przez obywateli danego Państwa Członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego Państwa Członkowskiego,
c) nie obejmuje ograniczenia w tworzeniu agencji, a jedynie oddziałów lub filii przez obywateli danego Państwa Członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego Państwa Członkowskiego.

158. W celu urzeczywistnienia swobody przedsiębiorczości w odniesieniu do określonego rodzaju działalności Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, uchwalają:

a) rozporządzenia,
b) dyrektywy,
c) zarządzenia.

159. Unia Europejska stanowi przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w poszanowaniu praw podstawowych oraz różnych systemów i tradycji prawnych Państw Członkowskich. Unia zapewnia brak kontroli osób na granicach wewnętrznych i rozwija wspólną politykę w dziedzinie azylu, imigracji i kontroli granic zewnętrznych, opartą na solidarności między Państwami Członkowskimi i sprawiedliwą wobec państw trzecich. Strategiczne wytyczne planowania prawodawczego i operacyjnego w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości określa:

a) Rada,
b) Rada Europejska,
c) Komisja.

160. Strategiczne wytyczne planowania prawodawczego i operacyjnego w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, określa:

a) Parlament Europejski,
b) Rada Europejska,
c) Rada Europy.

161. Stały komitet w celu zapewnienia wewnątrz Unii Europejskiej wspierania i wzmacniania współpracy operacyjnej w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego ustanawia się w ramach:

a) Rady,
b) Rady Europejskiej,
c) Komisji Europejskiej.